tibe-tibe rasa macam nak upate blog pasal awak jew...actually cerita sedih sebenarnya..hehhe sory tergelak plak...hurmm sebanarnya saya sangat rindukan awak sejak mula2 kita berpisah dulu...pejam celik pejam celik dah 3 minggu saya berjauhan ngan awak....diwaktu perpisahan kita saya redha dengan kententuan...tapi biaselah hati sape yang kuat kan..persahabatan yang kita bina sejak 3 tahun lepas rasanya lenyap macam tue jew....persahabatan yang kita bina atas dasar percaya...dan sampai sekarang saya ingat prinsip awak ngan saya susah senang sama2...saya rasa baru sekarang saya boleh cerita macam mane keadaan saya waktu saya mula2 saya tinggalkan bumi PD sekaligus jugak saya tinggalkan awak...saya masih ingat kata2 awak supaya awak x lupekan saya....so now mane janji2 awak...hurmm saya masih ingat lagi hari2 yang kita habiskan bersama sebelum saya terus tinggalkan awak jauh...kenangan itu cukup indah bagi saya dan tiada kenangan seindah itu....saya ketepikan perasaan orang sekelililng saya semata2 nak habiskan masa bersama awak..walaupun dah 3 tahun saya habiskan masa ngan ngan awak tapi masa yang diberi tok saya memang x cukuo tok saya berkongsi hidup ngan awak...n now awak dah pun jauh ngan saya....jauh sangt...walaupun still dalam satu malaysia n boleh je kalau kita nak jumpa..tapi saya rasa mungkin sekarang nie kita memang x kan diketemukan lagi kot....saya nak awak tahu sepanjang perjalanan saya balik kluang..event sy drive sowg2 airmata sy x pernah berhenti mengalir...semua kenangan manis n pahit awak ngan saya segar kat ingatan saya..saya tahu saya kene kuat tok sume nie...mybe awak ade cara awak sendiri tok buat saya lupekan awak terus....hati sape yang x sedih biler kita dah bersama n x berpisah walaupun seminit.n hilang macam tue dan now kita seperti orang yang tidak kenal satu sama lain...saya bangga ngan diri saya sekarang walaupun hati saya x dapat terima sume nie tapi saya kuat hadapi sume nie....ape yang saya lalui 3 bulan nie merupakan dugaan paling pahit yang pernah saya alami....saya tahu yang awak pun tahu saya sakit tok hadap sume nie kan....tapi percayalah saya amat rindukan awak...sangat2...n rindu nie bukan lah rindu yang dibuat2..n now saya paham ape erti rindu sebenar..n sy pasti rindu itu x indah n susah tok kita hadap dy....n saya berdoa supaya saya dapat jumpa awak kembali walaupun hanya tok menatap wajah awak...walaupun dapat pegang tangan awak sekejap jew...n saya tahu mungkin sy x dapat kot nak capai impian saya tue....
awak saya kini dah dapat bina hidup saya sendiri n saya now dah boleh terima ape yang berlaku kat diri saya...sebab saya percaya yang datang mesti akan pergi...yang bersatu mesti akan berpisah...ermm x kisah lah ape yang berlaku antara kita sebab saya percaya ape yang berlaku antara kita cuma kita jew tahu...saya tahu awak buat ape pun dari fb awak jew...n saya tahu awak hapy skang nie..itu dah cukup tok saya happy walaupun dalam hati saya nie tuhan jew tahu macam sebaknya...n biler saya tulis blog nie pun saya dah mengalirkan airmata saya...kalau dulu awak memang x boleh tengok saya nangis kan...x pew dulu pun saya dah puas nangis depan awak...awak sowang jew yang selalu ngadap sy biler saya nangis..n sy kembali gelak biler awak cakap muka saya sangt buruk biler nangis...n x rupa muka langsung...hehehehehe...
biler saya berhenti kat traffik light saya selalu senyum sowang2 sebab saya selalu teringkatkan biler kita naik moto sama2 rempit sana sinie n bergelak tawa kat atas jalan raya kan....ermmm awak saya x pernah lupekan setiap inci kenangan saya ngan awak...kadang saya berangan n termimpi2 yang saya dapat bersama ngan awak balik....tapi saya tahu yang memang x dptlah.x pew lah biar mimpi kita sampai ke bintang.....sayang saya x pernah pudar kat awak sampai biler2....n awak pernah janji ngan saya awak akan solatkan jenazah saya biler saya x da nanti,awak jugak akan mandikan saya n awak jugak akan bacekan yassin tok saya biler sy x da nanti....saya tahu yang kita memang banyak wat salah kat dunia nie...tapi biaselah x da manusia yang perfect dalam dunia nie....mungkin silap kita...n saya rase sy x menyesal kenal awak..x meyesal awak muncul dalam hidup saya....
hari raya saya x bermakna x da awak....saya pun x dapat wish selamat hari raya kat awak...saya sangt terkilan pasal tue...n saya masih ingat yang kita wat persiapan raya sama2 biler setiap hari raya kan..mungkin tahun nie bukan rezeki saya dapat buat persiapan ngan awak...opss bukan tahun nie jew x da rezeki tahun2 akan datang pun...hurmmm biler diikutkan perasaan memang saya sedih sangt...tapi saya tahu yang awak sebenarnya selalu dekat ngan saya n saya x pernah hilang awak dalam hidup saya...salam dan doa saya sentiasa mengiringi awak...n if lah awak bace blog saya nie..saya cum nak mintak maaf kat awak sejujurnya ape yang saya cakap kat awak tue cuma luahan mulut saya yang propa supaya awak benci saya...n percayalah sebenarnya saya x da niat nak cakap cam tue...lagi dengan orang yang saya sangt sayang....saya tahu awak sentiasa maafkan saya sebab saya kenal awak...waktu awak ngan saya pun awak seorang yang sangt penyabar..awak sabar melayan karenah saya,..dan awak juga sabar tok habiskan waktu awak ngan saya..ermm saya sangat hargai awak....walaupun orang sekeliling cakap yang awak cuma nak ambik kesempatan kat saya ..tapi saya rasa awak sangt ikhlas ngan saya..memang kadang2 pearangai awak banyak menyakitkan hati saya tapi saya rase awak sangt unik n speacial...awak juga ialah seorang pemberi semangat kat saya...n sebab kan awak jugak saya dapat dekan tok diploma saya...awak lah yang ceriakan hari2 saya..awak juga manusia yang buat saya nangis..marah..tergelak..giler..sume lah...
.jpg)
